بنده وقتی از گناهِ کرده ناراحت است حد و مرز غفار بودن خدا را یادآوری‌اش نمی‌کند...
بنده خدا را به خاطر چشم‌پوشی و بخشندگی‌اش سرکشی نمی‌کند...
بنده نعمت‌های خدا را تحت عنوان "همه این را دارند" انکار نمی‌کند...
بنده پیشانی به خاک می‌ساید و از گناهانش توبه می‌کند...
بنده سرش را به آسمان بلند می‌کند و سعه صدر و صبر می‌طلبد..
بنده نعمت‌های کوچک و بزرگ خدا را شکر می‌کند....
.:.بنده قلب شکسته‌اش را حراج نمی‌کند؛ می‌دهد تا خدا برایش بند بزند .:.
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
